تاثیر سرعت جریان هوا
به منظور تاثیر سرعت جریان هوا ( ۱۲۰ متر بر دقیقه ) بر روی افزایش وزن روزانه ، مصرف دان و عملکرد طیور ، سه آزمایش بر روی ۱۳۲۰ عدد جوجه انجام گرفت . جوجه ها به مدت ۴ هفته در شرایط مختلف از نظر تهویه پرورش یافتند . سیستم تهویه تونلی و سیستم تهویه عرضی که به جز سرعت جریان باد بقیه شرایط محیطی برای دو گروه یکسان در نظر گرفته شده بود .
در آزمایش ۱ و ۲ تنها سیستم آبخوری نیپل مورد استفاده قرار گرفت ، اما در آزمایش سوم جهت نیمی از هر گروه از جوجه ها آبخوری ترافی در نظر گرفته شد و برای بقیه آبخوری نیپل استفاده گردید . افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل جوجه ها در سالن مجهز به سیستم تونلی نسبت به سیستم عرضی بهتر بود .
در آزمایش سوم نوع سیستم آبخوری در سالن مجهز به تهویه تونلی ، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل را تحت تاثیر قرار نداد . تنفس جوجه هایی که در سیستم تهویه عرضی پرورش یافتند شدیدتر و نفس نفس زدن آنها نسبت به جوجه هایی که در سالن مجهز به تهویه تونلی قرار داشتند بیشتر بود که موجب تاثیر دمای بالا و سرعت جریان هوا بر طیور کاهش میزان تغذیه و در نهایت کاهش وزن آنها میگردد که می تواند بعلت دشواری عمل آب خوردن از سیستم آبخوری نیپل در شرایط نفس نفس زدن جوجه باشد .
بررسی مطالعات تاثیر دمای بالا و سرعت جریان هوا بر طیور
سیستم تهویه تونلی در آمریکای جنوبی جایگزین تهویه عرضی گردیده است . این سیستم تهویه به گونه ای طراحی شده است که هوا را از ابتدای سالن به داخل کشیده و از سمت دیگر سالن خارج میکند . با اینکه میزان تبادل هوا در هر دو سیستم تهویه یکسان است ، سرعت جریان هوا در سیستم تهویه تونلی به مراتب بیشتر است . Lacy و Czarick درسال ۱۹۹۲ بر بهبود افزایش وزن روزانه جوجه های پرورش یافته در سیستم تهویه تونلی در مقایسه با تهویه عرضی اشاره کردند .
استفاده از سیستم تهویه تونلی حدودا به ۳۰ سال پیش برمیگردد که در آن طی آزمایشی که در سال ۱۹۶۶ توسط Drury انجام گرفت ، بهبود افزایش وزن جوجه های پرورش داده شده در سیستم تهویه تونلی مشاهده گردید . نتایج مشابهی نیز طی چندین آزمایش دیگر که افزایش وزن جوجه ها را طی ۳ تا ۶ هفتگی بررسی میکردند ، مشاهده گردید . Drury Siegel درسال ۱۹۶۶ مشاهده کردندکه در شرایط استرس گرمایی درسالن هایی که سرعت جریان هوا بالاتر بوده دمای بدن پرنده بالاترنرفته است .
Mitchell درسال۱۹۸۵ طی آزمایشی مشاهده کردکه در دمای ۳۰ درجه افزایش سرعت باد موجب افزایش احساس کاهش دما می شود . به همین ترتیب Timmons و Hillman نیز در سال ۱۹۹۳ طی آزمایشی به نتیجه مشابه آن رسیدند .
در نتیجه
Simmons طی تحقیقی در سال ۱۹۹۷ این موضوع را اثبات کرد که جریان هوا به طورکلی برمیزان دما ثاثیری ندارد ، اما افزایش میزان سرعت باد موجب تغییردرمیزان احساس دما بین دماهای ۲۹٫۵ – ۳۵ درجه می شود . اطلاعات اخیر هم نشان داد که در دمای بالا در سیستم آبخوری نیپل میزان مصرف آب وهمچنین افزایش وزن نسبت به سیستم آبخوری باز (تراف) کمتر است .
کارپنتر و همکاران (۱۹۹۲) نیز بیان کردند که در شرایط آب و هوایی گرم افزایش میزان جریان هوا در سیستمهای پرورشی دارای تاثیر دمای بالا وسرعت جریان هوا بر طیور موجب بهبود عملکرد پرنده می گردد .هدف از انجام این تحقیقات تعیین میزان تاثیر دوعامل جریان هوا ونوع سیستم آبخوری برروی ضریب تبدیل غذایی و میزان رشد پرنده بوده است .
