بیماری نیوکاسل
بیماری نیوکاسل یکی از خطرناکترین بیماریهای ویروسی طیور بوده و به شدت مسری است، عامل این بیماری پارامیکسو ویروسی است که پرندگان و انسانها را به این بیماری مبتلا می کند. ویروس این بیماری از طریق دهان، ارتباط تنفسی و مدفوع منتقل می شود. بیماری نیوکاسل در گونه های مختلف پرندگاندیده میشود. بیماری نیوکاسل معمولا تلفات و خسارات زیادی به بار می آورد.
-
نشانه های ظاهری بیماری
تب و لرز، بی حالی و عفونت به صورت موضعی در چشم( تورم ملتحمه) همراه با ریزش اشک، سوزش ودرد شدید، سرگیجه و بیخوابی از علائم این بیماری در انسان بوده که قابل درمان است و پس از تشخیص و درمان حدود ۳ هفته طول می کشد تا فرد سلامتی کامل خود را به دست آورد.
این بیماری عوارض زیادی را بر روی مرغداری باقی گذاشته به طوری که تا یک سال ویروس آن در لاشه مرغ باقی مانده و قابل انتقال به انسان می باشد.
اسهال آبکی سبز رنگ و بدبو، از دست دادن اشتها، ناراحتی گیجی و خواب آلودگی، خروج ترشحات از بینی، صدای ناله و خس خس، تورم سر و گردن، پیچ خوردگی سر و گردن به یک سمت بدن. همچنین بال های طیور مبتلا به بیماری آویزان شده و پاهای آنها بر روی زمین کشیده می شوند. از دیگر علائم این بیماری حرکت به دور خود چینه دان پر و کشیده، تشنج، فلجی و در نهایت مرگ می باشد. مرگ و میر جوجه ها فوق العاده بوده و گاهی به صددرصد می رسد.
در مرغ های تخم گذار نیز بیماری نیوکاسل باعث تولید تخم مرغ و قطع تدریجی تخم گذار می شود. بیماری نیوکاسل همچنین موجب نرم شدن پوسته تعدادی از تخم مرغ ها می گردد. تخم مرغ های که مرغ ها در این مرحله از بیماری تولید می کنند، ناقل ویروس بیماری نیوکاسل بوده و ارزش جوجه کش ندارند.
بیماری نیوکاسل در بوقلمون ها و جوجه ها در اشکال خفیف، شدید و حاد بروز می کند و با علائمی از قبیل فلجی، عطسه و سرفه های خشک همراه می باشد.
به طور خلاصه نشانه های بیماری نیوکاسل عبارتند از:
- خرخر کردن
- تنفس نامنظم
- کم شدن اشتها و افزایش تشنگی
- لرزش و تشنج عضلات
- اسهال سبز رنگ
- علائم عصبی
-
تشخیص بیماری:
فرم حاد بیماری را تا حدی می توان از روی نشانه های کلینیکی و کالبد گشایی تشخیص داد. ولی فرم مزمن بیماری به علت شباهت زیاد علائم آن با سایر بیماری های تنفسی اشتباه می شود. وقتی که نشانه های تنفسی مربوط به بخش پائینی دستگاه تنفس باشد (نفس نفس زدن شدید) باید به بیماری نیوکاسل مظنون شد. سرعت انتشار این بیماری بهترین راهنما برای تشخیص آن است.
-
راه های انتقال بیماری نیوکاسل عبارتند از:
- ترشحات، فضولات و امعاء و احشاء پرندگان آلوده.
- تماس طیور سالم با طیور آلوده
-
راه های کنترل و پیشگیری بیماری نیوکاسل عبارتند از:
- اجرای واکسیناسیون به موقع
- رعایت کامل اصول بهداشتی
- اجرای قرنطینه شدید در هنگام شیوع بیماری
-
جهت جلوگیری از انتقال بیماری نیوکاسل به جوجه ها به نکات زیر توجه شود:
- نزدیک نبودن کشتارگاه با سالن های مرغداری.
- آشیانه پرورش جوجه مجاور سایر آشیانه ها نباشد.
- نباید کارگران قسمت جوجه کشی با کارگران سایر قسمت ها ارتباط داشته باشد.
اگر این مطلب برایتان مفید بود، لطفا با دوستانتان به اشتراک بگذارید.
