بیماری گامبورو
بیماری گامبورو یکی از بیماری های طیور است که یک نوع بیماری ویروسی می باشد. اطلاعات کافی در خصوص بیماری های رایج طیور میتواند از عواقب تلخ و بزرگی در مزارع پرورش طیور جلوگیری کرد و بدین طریق از خسارات بزرگ ناشی از این بیماری ها ممانعت به عمل آورد.
همواره تشخیص سریع و به موقع بیماری های طیور یکی از مهمترین عواملی است که به درمان موفق آنها منجر میشود، بنابراین دانش حداقلی در خصوص انواع بیماری های طیور، مطلب با اهمیتی است که کشاورزان لازم است به آن دقت کنند.
بیماری گابورو و در واقع ویروس این بیماری در برابر عوامل محیطی بسیار مقاوم است بطوریکه حتی پس از تمیز کردن کامل لانه های آلوده و انجام عملیات ضد عفونی، باز هم ویروس آن در محیط باقی مانده و در دوره های بعد موجب بروز بیماری می گردد.
ناقل ویروس این بیماری، حشرات، بخصوص لارو سوسک می باشد.
در میان پرندگان، مرغ، بوقلمون و اردک نسبت به این بیماری حساس ترند. میزان واگیر بودن این بیماری در حدود ۱۰۰درصد و میزان تلفات آن تا ۲۰درصد خواهد بود.
? نشانه های ظاهری بیماری گامبورو
۱ ـ بی اشتهایی و افسردگی
۲ ـ اسهال سفید آبکی و گچی
۳ ـ ژولیدگی پرها
۴ ـ لرزش و زمین گیری در پرندگان مبتلا
? نشانه های بیماری بر روی لاشه
۱ ـ تیره شدن رنگ عضلات ناحیه سینه
۲ ـ وجود نقاط خونریزی بر روی عضلات سینه و ران
۳ ـ برجسته شدن کلیه ها
۴ ـ متورم شدن و خونریزی در عضو کیسه مانند و مدور زیر مقعد(بورس فابرسیوس)
* پیش گیری و درمان
درمان بیماری گامبورو بسیار مشکل و تقریباً غیر ممکن است. بنابراین بهترین راه آن است که با رعایت نکات بهداشتی و استفاده از ضدعفونی کننده های مناسب (ترکیبات ید دار مانند بتادین – تنتورید – یا پرمنگنات دو پتاس یا پرمنگنات با فرمالین) با بیماری مبارزه کرد. همچنین از نگهداری مرغهای صنعتی در کنار مرغهای بومی خودداری کرده و از امعاء و احشاء مرغهای صنعتی برای تغذیه مرغهای بومی استفاده نشود.
❌باید توجه داشت در صورت ابتلا طیور به بیماری، دوره بیماری باید طی شود، اما با رعایت بهداشت و تقویت غذایی طیور، می توان تلفات را به حداقل رساند.
اگر این مطلب مفید بود،لطفا با دوستانتان به اشتراک بگذارید.
